Dag 19:

Hoi allemaal,

Na het heerlijke ontbijt met toost en watermeloen heb ik de hele ochtend lekker op een ligstoel in de tuin van het huisje gelegen. Ik heb een puzzeltje gemaakt, verslagjes geschreven en een beetje gelezen. Alles lekker rustig aan.
‘S middags gingen Wessel, papa en ik kanoën. We wilden de woeste rivier op gaan, maar de woeste rivier was door de lage waterstand niet zo woest. We mochten wel op het meer kanoën. Het was wel een stuk rijden, maar het was het waard. Het meer was heel groot en als je een stukje van het startpunt afging ook nog heel mooi. We waren onder de brug doorgegaan. Blijkbaar mocht dat niet. Er kwam iemand van de organisatie aan peddelen. Om te zeggen dat the bridge the limit was. Daarna ging hij weer terug. Hij ging zo snel mogelijk en gebruikte al zijn kracht, maar hij had niet zo’n goede techniek en ging van links naar rechts en zelfs in een rondje. Wij peddelden rustig achter hem aan. We besloten om dan maar de andere kant op heel ver te gaan. Dat was blijkbaar wel oké of de jongen had natuurlijk geen zin om ons nog een keer terug te roepen.
We kwamen bij een vlot. Ik klom erop en sprong eraf. Het water was heerlijk koel. Wessel en papa liet ik dat ook even voelen door ze nat te spetteren. Dat kreeg ik natuurlijk terug. Ik probeerde staand te kanoën. Natuurlijk viel ik. Dat was voor Wessel het moment om mijn boot te veroveren. En dat liet ik weer niet zomaar gebeuren. Ik gooide de boot met Wessel erin om en die liep gelijk vol water. Papa moest de boot met ons eraan hangend naar de kant brengen. De oever zat natuurlijk vol met braamstruiken en scherpe stenen. Uiteindelijk lukte het ons om een deel van het water eruit te krijgen. In ieder geval genoeg om voorzichtig terug naar het beginpunt te komen. Daar trokken ze hem op de kant en liep hij vanzelf leeg. Ik kreeg voor de resterende tijd een nieuwe kano. Al met al was het dus een fantastisch uitje:)
Na het avondeten deden we nog een gezellig gezelschapsspel.
Ik sliep niet zo snel, want er was een mug die de hele tijd rond mijn hoofd zat te zoemen. In de tent heb ik daar nou nooit last van. De tent is eigenlijk een groot muggenscherm. En als er toch een mug stiekem binnen is gekomen, zie je hem gelijk en is ook zo weer naar buiten gejaagd.

Groetjes,
Merel