Dag 11:

Hallo allemaal,

Vandaag gaan we naar het kasteel! Het is 2,5 km heen en terug, maar we laten alle spullen lekker op de camping. Onderweg kwamen we langs een weitje met koeien. We zagen een klein gevlekt ding op de grond liggen. Er kwamen twee anderen langs. Ze zeiden: “Die beweegt niet, die is dood.” Ze gingen het tegen de boer zeggen...
Toen we aankwamen bleek dat we 20 minuten te vroeg waren. We mochten er toch in en waren dus helemaal alleen in het kasteel. Nou ja, in de gerestaureerde toren dan. De rest is een ruïne. Het kasteel is in de dertiende eeuw gebouwd en op dit moment is Willem-Alexander de heer van kasteel Montfort.
Ondanks dat het vanaf vandaag weer slechter weer is, hebben we een raketje gegeten.
Op de terugweg zagen we een klein kalfje met hele lange poten onhandig zijn of haar eerste stapjes zetten. Het leeft!!! En is heel schattig. Je kon de navelstreng nog zien zitten. Ik ben echt zo blij dat ie leeft!
Toen we terug op de camping waren en de tent hadden afgebroken begon de wandeling pas echt. Het was best een leuk stuk, maar Brieneke had een beetje last van haar benen en de blaar op haar voet, dus we namen veel lekker lange pauzes. In Echt wilden we dan ook blarenpleisters kopen. Helaas bleek de Kruidvat aan de andere kant van het dorp. Het was nog ongeveer vijf kilometer. Dat vond de gevoelige huid van Brieneke’s voeten niet zo leuk. Het deed echt zeer. Elke meter deed pijn, maar elke meter kwamen we dichter bij de verlossende blarenpleisters. We namen nog maar wat vaker pauze op natte bankjes of onder een boom.
Toen we eindelijk aankwamen (strompelen met grote rugzak op) hebben we gelijk drie doosjes gekocht. We hebben wat verderop boodschappen gedaan.
De route naar de camping bleek vanaf de supermarkt nog 4,5 kilometer te zijn. Dat was een beetje schrikken, want zo goed werkten de pleisters nou ook weer niet. Maar ja we hadden niet echt een keus en begonnen aan de tocht. Toen we nog 2 km moesten boden een aardige vrouw en haar dochter aan ons een lift te geven. Ze hadden ons langs hun huis zien strompelen en moesten toch dezelfde kant op. Dankbaar stapten we in. We waren binnen 5 minuten bij de camping. Een tocht waar we anders minstens een half uur over hadden gedaan met alle pauzes...
Hommelhof is een rustige camping. Toen we op het veldje aankwamen was het droog dus we wilden gelijk de tent opzetten. Toen ik de tent van m’n tas had losgemaakt begon het weer te regenen. Dan maar eerst koken (nou ja, de soep opwarmen) onder een boom. Het was tenslotte al bijna 8 uur en ik had berehonger. Soep is perfect voor op de camping. Het is snel klaar en lekker met stokbrood met knakworstjes.
De tent hebben we zo dicht mogelijk bij het sanitairgebouw gezet, zodat we niet zo ver hoeven lopen. Een bijkomend voordeel is dat we WiFi in de tent hebben en dat we dus een film voor morgen konden downloaden.
Nu lig ik lekker in de tent dit verslagje te schrijven terwijl ik de regen hoor tikken. Ik zit lekker droog